De realiteit van het bestaan
Vergankelijkheid en verlies zijn inherent onderdeel van ons bestaan. Onvermijdelijk. Toch kijken we deze waarheid liever niet in de ogen, totdat het niet meer kan.
Rouw kan zich aandienen na het verlies van een (ongeboren) dierbare, verlies van gezondheid, verlies van relatie, verlies van een thuis, verlies van zingeving. Plotseling worden we geconfronteerd met de fragiliteit en vergankelijkheid van het leven. In een split second kan dat waar we zo van houden wegvallen.
In wezen is dit de realiteit van het bestaan; een gelijktijdig proces van opbouw en afbraak. Voor ons menselijk bestaan betekent dit dat er iedere seconde van alles afsterft in ons eigen lichaam, om ons heen en in de wereld. Ook alles waar we onze aandacht en liefde aan geven vergaat. Op ieder moment zijn we in en in kwetsbaar en afhankelijk. We kunnen niet op ons zelf bestaan en we hebben geen controle over wat er met onszelf, de omstandigheden van ons leven, onze dierbaren en de wereld gebeurt.
De kwetsbaarheid die gepaard gaat met verlies en vergankelijkheid is zo diep geworteld dat het niet zo vreemd is dat we hier niet altijd bij stil willen staan. Wanneer verlies zich aandient in ons leven is het echter de enige weg. We wenden ons toe naar dit verlies en de deken van rouw die haar omhult.